Yer gök yaratılmadan Hak bir gevher eyledi,
Nazar kıldı gevhere sığmadı devreyledi.
Gevherden buğu çıkar ol buğdan gök yarattı,
Gökyüzünün bezeğin çok yıldızlar eyledi.
Göğe eyitti dön dedi, aya yürüsün dedi,
Suyu muallâk tutup üstüne yer eyledi.
Yer çalkandı durmadı, bir dem karar kılmadı,
Yüce yüce dağları Hak çöksüler eyledi.
Cebrail yere indi, bir avuç toprak aldı,
Dört ferişte yoğurdu bir peygamber eyledi.
Çün can gövdeye girdi, aksırdı duru geldi,
El götürdü şol kadar Hakk’a şükür eyledi.
Allah eydür Âdem’e şükür erdin bu deme,
Bu dünyada ne duydun, dilin neye söyledi?
Yok iken var eyledin, toprak iken can verdin,
Kudret diliyle andın, dilim söyler eyledi.
Bu söz Hakk’a hoş geldi, kulun aziz eyledi,
Ne geçtiyse gönlünden, verdi hâzır eyledi.
Bu söz Yunus’a kandan, haber veresi candan,
Meğer kim ol lutf ıssı ona nazar eyledi.
Yunus Emre (k.s)
Yer Gök Yaratılmadan şiiri
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı
