Ezelîden Var idi

Ezeliden var idi,
Canımda bu aşk odu.
Eşkere etmez idim,
Bildim ki o dost kodu.

Ben razıyam bu yolda,
Günde bin kez yanarsam.
Şekerden daha tatlı,
Şirindir aşkın tadı.

Dört kitabı okuyan,
Bulmadı aşka çâre.
Ne beyler, ne sultanlar,
Ne müderris, ne kadı.

Yer gök oynar ırılmaz,
Yeller eser deprenmez.
Âkıbet şol canın kim,
Aşkın ola bünyâdı.

Aşk anadan doğmadı,
Kimseye kul olmadı.
Hükmüne kıldı esir,
Cümle bilişi, yadı.

Aşka mecnun olanlar,
Assı ziyandan fârığ.
Korkmaz ıssı soğuktan,
Pes ne biliser odu.

Ezelde benim fikrim,
Enel Hak idi zikrim.
Henüz dahi doğmadan,
Ol Mansûr-ı Bağdâdî.

Aşk çengine düşenin,
Melamet olur canı.
Onun için bed-namdır,
Miskin Yunus’un adı.

Yunus Emre (k.s)