Aşk ile Gelen Erenler şiiri
Âşk ile gelen erenler,
İçer ağuyu nuş eder.
Taptuğa çıkmayan çaylar,
Deniz ile savaş eder.
Biz bu yoldan üşenmedik,
Erenlerden usanmadık.
Kimseyi yavuz sanmadık,
Her ne eder kolmaş eder.
Kolmaşa verdik sözünü,
Söz ile döğdük yüzünü.
Yaban canavarı gibi,
Belinler ondan şeş eder.
Bu sohbete gelmeyenler,
Hak nefesi almayanlar.
Sürün onu burdan gitsin,
Durur ise çok iş eder.
Cahildir manadan almaz,
Oturur kararı gelmez.
Öleceğini hiç bilmez,
Yüz bin yıllık teşviş eder.
Dağ ne kadar yüksek ise,
Yol onun üstünden aşar.
Yunus Emre’m yolsuzlara,
Yol gösterir ve hoş eder.
Yunus Emre
ağu: zehir
nuş: içen, içici, içilecek şerbet, yudum
kolmaş: asılsız söz söyleyen, geveze, herzevekil
teşviş: karıştırma, bulandırma
Aşk ile Gelen Erenler
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı
