Yeryüzünde Gezer İdim şiiri
Yeryüzünde gezer idim, uğradım yiğitler yatur
Kimi ulu, kimi kiçi, key kuşağı berkler yatur
Kimi yiğit, kimi koca gündüzleri olmuş gece
Kimi derviş, kimi hoca, mü’min muhâkkikler yatur
Doğru varırdı yolları, kalem tutardı elleri
Bülbüle benzer dilleri danişmend alimler yatur
Ulu, kiçi ağlamışlar, server yiğitler komuşlar
Baş ucunda yay sımışlar, dökülüben oklar yatur
Atlarının izi tozlu, önleri tabıl-bazılu
İle güne hükme yazlu, şol usullü beyler yatur
Elleridür kınalu, hem karavaşlu dayelu
Kargu gibi uzun boylu, gül yüzlü hatunlar yatur
Uşacıklar, oğlancıklar, söyler iken bülbül gibi
Ayrılmışlar; anaları, sinlerini bekler yatur
El bağlamışlar kamusu, Hak Çalap’tandur umusu
Düğürlü kızdır kimisi, alınmadık çoklar yatur
Yunus bilmez kendi halin, Hak Çalap söyledür dilin
Şol bedir ay gibi, alın ak münevver yüzler yatur
Yunus Emre
kiçi: küçük
berk: sert, katı, sağlam
muhâkkik: gerçeği araştıran, soruşturucu; bir şeyin hak olup olmadığını tespit etmek ve gerçek yönünü ortaya koyup tasdik eden, bir şeyin doğru olup olmadığını belirlemek için araştırıp inceleyen ve hakkaniyetini tescil eden
danişmend: bilgili, ilimli
server: baş, reis, yüce
şol: o
kargu (kargı): gövdesi 5-6 m yüksekliğe erişebilen çok yıllık bir bitki, kamış, saz; eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık
sin: ölü gömülen yer, gömüt, mezar, kabir, metfen, makber
Çalap: Yaratan, Hak, Rab
sımışlar: kırmışlar
karavaşlu: hizmetçili
deyalu: dadılı
düğürlü: evlenecek çağda, dünür gelinen kız
Yeryüzünde Gezer İdim
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı
