Denizler Hayran Bana

Denizler Hayran Bana şiiri

Benim ol aşk bahrisi,
Denizler hayran bana.
Derya benim katremdir,
Zerreler umman bana.

Kaf Dağı zerrem değil,
Ay u güneş bana kul.
Hak’tır aslım şek değil,
Mürşiddir Kur’an bana.

Çün dosta gider yolum,
Mülk-i ezeldir ilim.
Aşktan söyler bu dilim,
Aşk oldu seyran bana.

Yok iken ol barigâh,
Var idi ol padişah.
Ah bu aşk elinden ah,
Dert oldu derman bana.

Adem yaratılmadan,
Can kalıba girmeden.
Şeytan lânet olmadan,
Arş idi seyran bana

Yaratıldı Mustafa (sallallâhu aleyhi ve sellem),
Yüzü gül, gönlü safa.
Ol kıldı bize vefa,
Ondandır ihsan bana.

Şeriat ehli ırak,
Eremez bu menzile.
Ben kuş dilin bilirim,
Söyler Süleyman bana.

Yunus bu halk içinde,
Eksikliktir Hak bilir.
Divâne olmuş çağrır,
Dervişlik bühtan bana.

Yunus Emre (kuddise sirruhu)

bahri: denizle ilgili, denizci
katre: damla, su damlası
umman: engin deniz, okyanus
şek: şüphe, kuşku
mürşid: irşad eden, doğru yolu gösteren kılavuz
barigâh: izinle girilebilecek yüce makam
ırak: uzak
bühtan: kara çalma, iftira; birine yalandan bir şey isnâd etmek
divâne: deli, kaçık, budala; bir şeye çok düşkün olan