Bin Yıl Eğer Vasfın Deyem şiiri
Bin yıl eğer vasfın deyem,
Bir zerresin tüketmeyem.
Bir katrede yüz bin deniz,
Bir katresin ayıtmayam.
Ne mesel bağlamam olur,
Ne hod gönül karar bulur.
Kim bezede misl-ü misal,
Haşa ki ben benzetmeyem.
Kim ede bir nakş-ı suret,
Nakş-ı suretten sen azat.
Nice akıllar sende mat,
Nice özrü gözetmeyem.
Akıl çün fenaya vara,
Deli olan ne başara.
Delilere sensin çare,
Deli oldum pes n’itmeyem.
Öğret şimdi dil ne desin,
Şart odur seni söylesin.
Tevfik yâri kılar ise,
Gayrı dile söyletmeyem.
Ne kim der isen de bana,
Koma beni benden yana.
Benim hacetim bu sana,
Beni bana istemeyem.
Çün padişah güçlü ola,
Pes kul fudul işli ola.
Ben seninim bana ne gam,
Ger suç edem, ger etmeyem.
İşte daldım bu denize,
Ne kenar var ne cezire.
Çün dört yanımda mevc vura,
Duram kavi hiç batmayam.
Benim değil bu keleci,
Devlet senin, Yunus neci?
Çün dilime kadir sensin,
Sensiz dilim uzatmayam.
Yunus Emre Hazretleri (kuddise sirrûhu)
Bin Yıl Eğer Vasfın Deyem
kâtre: damla, su damlası, damlayan şey
mesel: örnek alınacak söz, ifade edilmek istenileni benzetme veya kıyas yoluyla anlatan söz
tevfik: Allah’ın yardımı; Allah’ın yardımına kavuşma
cezire: ada
mevc: dalga
kavi: dayanıklı, güçlü, zorlu, sağlam, sıkıca
keleci: öz veya kusursuz, düzgün söz
