Bu ne derttir acep, derman belirmez,
Ya bu ne yaradır zahmi belirmez.
Benim gönlüm acep aşktan usanmaz,
Varır aşka düşer hiç bana tanmaz.
Döner gönlüm bana öğüt verir hoş,
Aşık olan gönül aşktan usanmaz.
Aşık ki cana kaldı aşık olmaz,
Canın terk etmeyen maşuk bulmaz.
Aşk pazarıdır bu canlar satılır,
Satarım canımı hiç kimse almaz.
Aşık bir kişidir bu dünya malın,
Ahiret korkusun bir çöpe saymaz.
Bu dünyadan ahireten içeri,
Aşkın yeri var kimse bilmez.
Aşık öldü diye sala verirler,
Ölen hayvan durur aşıklar ölmez.
Aşıklar meydanı Arş’dan yücedir,
Çalarlar çevganı topu belirmez.
Begüm arif isen yürü yolunca,
Bunda başlar yiter kanlar sorulmaz.
Erenler kapısı Hazret kapısı,
Bu kapıya gelen mahrum görünmez.
Yunus bu deryaya gark oldu gitti,
Geri gelmekliğe aklı dirilmez.
Yunus Emre (k.s)
Bu Ne Derttir Acep
zahm: yara
maşuk: sevilen, aşık olunan
gark olmak: gömülmek, batmak, boğulmak
begüm: bey; hanım, hanımefendi, kadın hükümdar, prenses
