Din-ü Millet Kodurdu O Benim Canım Alan şiiri, Yunus Emre
Din-ü millet kodurdu o benim canım alan,
Onı duyan kişiye ne gönül, kalır ne can.
Duymayanlar halimi, dinin kodu der bana,
Neyile din beslesin cansız gönülsüz kalan.
Suretimde varlığım gönül ile can idi,
Cümlesin yağmaladı bana ışk bağışlayan.
Aşkın serhengi beni komadı hiç nesneden,
Ne İslamda ne dinde anılmaz küfr ü iman.
Şart u farz olmaz anda canı aşka kalanda,
Cevapsız dil söylenir nice bilsin bu lisan.
Elden iş bıraktırdı, niceliksiz baktırdı,
Dostluk ticaretinde unuttuk assı ziyan.
Beni benlikten kodu, varlık defterin yudu,
Havf u rica göstermez hayr u şer elden koyan.
Sorman Yunus’dan haber, dost kandasa anda var,
Yüz bin gevherden fariğ aşk denizine dalan.
Yunus Emre (k.s)
serheng: çavuş
havf u rica: ümit ve korku
fariğ: çekilmiş, vazgeçmiş; sıkıntısız, rahat.
Din-ü Millet Kodurdu O Benim Canım Alan
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı
