Ey dost seni sevelden aklım gitti kaldım ben,
Irmakları seyredip denizlere daldım ben.
Bir zerre aşkın odu kaynatır denizleri,
Düştüm aşkın oduna tutuşuban yandım ben.
O canda ki aşk ola, anda gussa olmaya,
Bu aşk bana gelelden gussam gitti güldüm ben.
Bülbül de aşık olmuş kızıl gülün yüzüne,
Gördüm erenler yüzün hezar destan oldum ben.
Bu aşkı bana verdin, ben diderem kend’özüm,
İçim dışım nur doldu, dosta âşık oldum ben.
Bir kuru ağaç idim, yol üzre düşmüş idim,
Er bana nazar kıldı, tâze civan oldum ben.
Yunus gerçek âşıksan adını miskin kogıl,
Cümlesinden ihtiyar miskinliği buldum ben.
Yunus Emre (k.s)
Ey Dost Seni Sevelden
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı
