Aşk Davası Kılan Kişi şiiri
Aşk davası kılan kişi hiç anmaya hırs-u heva,
Aşk evine girenlere ayruk ne meyl-ü ne vefa.
Gerçek aşık olan kişi anmaya dünya ahiret,
Aşık değildir ol kişi yürüye izzeti kova.
Her kim izzetten geçmedi aşıklık bühtandır ona,
Hergiz girdiği yok durur aşk ile izzet bir eve.
Dili ile aşk diyenler bilmediler aşk neydiğin,
Benim cevabım sen ayıt aşka izzet midir baha.
İzzet-ü erkan kamusu bunlardur dünya sevgisi,
Aşkdan haber ayıtmasın kim dünya izzetin seve.
Dünya ve izzet aşk ile bunlar saz-kar olmadı,
Vallah nükte benim değil aşk hazırdır görmez reva.
Her kimde kim aşk var ise ayruk ne sığar ol yere,
Dost döşeğine geçmez at-u katır yahud deve.
Bu cümle aşık olanlar aşk ile geldiler bile,
Müşahedeye gark olan düşmeyiserdir ol eve.
Yunus’a aşık deyüben zinhar özenip gelmegil,
Çok bezirgan ziyan eder varıcağız ırak çava.
Yunus Emre
heva: arzu, meyil, heves
izzet: büyüklük, yücelik, ululuk; kuvvet, kudret, hürmet, saygı, ziyadelik ve üstünlük
bühtan: kara çalma, iftira; birine yalandan bir şey isnâd etmek
hergiz: asla, katiyyen; hiçbir suretle
baha: paha, kıymet, değer, güzellik, zariflik, parıltı
ayıtmak: eyitmek, söylemek, demek. bkz. eyit
kamu: hep, bütün, halk hizmeti gören devlet organlarının tümü
nükte: ince anlamlı, düşündürücü ve şakalı söz, espri; ince manalı söz, idraki ve anlaşılması nezaket ve zarifliğe dayanan nazik husus
reva: yakışır, yerinde, uygun
müşahade: görme, gözlem
gark olmak: gömülmek, batmak, boğulmak
bezirgan: tüccar; alışverişte çok kâr amacı güden kimse
ırak: uzak
Aşk Davası Kılan Kişi
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı
