Ben Bu İle Garip Geldim şiiri
Ben bu île garip geldim, ben bu ilden bezerim,
Bir tutsaklık tuzağın demi geldi üzerim.
Çünkü ben bunda geldim, ben onu bunda buldum,
Mansur’am dara geldim, uş kül oldum tozarım.
Çün aşkın kitabını okudum tahsil ettim,
Ne hacet ki karayı ak üstüne yazarım.
Dört kitabın manası bellidir bir Elif’te,
Bi dedirtmen siz bana, ben bu yoldan azarım.
Bir çeşmeden sızan su tatlı acı olmaya,
Edeptir bize yermek, bir lüleden sızarım.
Yetmiş iki millete suçum budur hak dedim,
Korku hiyanetedir, ya ben niçin kızarım.
Şeriat oğlanları nice yol keser bize,
Hakikat deryasında bahri oldum yüzerim.
Dost bana gelsin demiş, benim kaydımı yemiş,
Ben yüzüm karasından teberrükler düzerim.
Yunus, bu kuş dilidir, bunu Süleyman bilir,
Gerçek âşık bu yolda ne dediğin sezerim.
Yunus Emre
uş: şimdi, işte, gibi
lüle: Osmanlı İmparatorluğu çağında çeşmelere takılan ve belli bir süre içinde belli ölçüde su akıtan boru.
teberrük: bir şeyi bereket veya saadet vesilesi sayarak almak veya vermek
bahri: denizle ilgili, denizci
