Düşt’önüme Hubbül-Vatan şiiri, Yunus Emre Divânı
Düşt’önüme hubbül-vatan,
Gidem hey dost deyi deyi.
Anda varan kalır heman,
Kalam hey dost deyi deyi.
Gele şu Azrâil tuta,
Assı kılmaz ana, ata.
Binem şu ağaçtan ata,
Gidem hey dost deyi deyi.
Halvetlerde meşgul olam,
Dâyim açılam gül olam.
Dost bağında bülbül olam,
Ötem hey dost deyi deyi.
Şol bir beş on arşın bezi,
Kefen edeler eğnime.
Dökem şu dünya donların,
Giyem hey dost deyi deyi.
Mecnun oluban yürüyem,
Yüce dağları bürüyem.
Mum olubanı eriyem,
Yanam hey dost deyi deyi.
Günler geçe yıl çevrile,
Üstüme taşım devrile.
Ten çürüye toprak ola,
Tozam hey dost deyi deyi.
Yunus Emre var yârına,
Münkirler girmez yoluna.
Bahri olup dost gölüne,
Dalam hey dost deyi deyi.
Yunus Emre (k.s)
hubbül-vatan: vatan sevgisi. (Osmanlıca’da yazılışı: hubb-ul vatan)
halvet: tenha, tenhaya çekilme, yalnızlık ve yalnız kalma.
münkir: inkâr eden, kabul etmeyen, inanmayan.
Düşt’önüme Hubbül-Vatan
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı
