Evvel benim, ahir benim,
Canlara can olan benim.
Azıp yolda kalmışlara,
Hızır medet eden benim.
Bir karara tuttum karar,
Benim sırrıma kim erer?
Gözsüz beni nerde görer?
Gönüllere giren benim.
Kün deminde nazar eden,
Bir nazarda dünya düzen.
Kudretinden han döşeyip,
Aşka bünyad olan benim.
Düz döşedim bu yerleri,
Baskı kodum bu dağları.
Sayvan gerdim bu gökleri,
Yeri sonra düren benim.
Dahi acep âşıklara,
İkrar-u din, iman oldum.
Halkın gönlünde küfr ile,
İslam ile iman benim.
Halk içinde dirlik düzen,
Dört kitabı doğru yazan,
Ak üstüne kara dizen,
O yazılan Kur’an benim.
Dost ile birliğe yeten,
Buyruğu neyise tutan,
Mülk eyleyip dünya düzen,
O bahçıvan hemen benim.
Ben bu yere buyuracak,
Yeryüzüne gün vuracak,
Ulu deniz mevc urucak,
Gemiye yol bulan benim.
Diller, damaklar şaşıran,
Aşk kazanını taşıran,
Hamza’yı Kaf’tan aşıran,
O ağulu yılan benim.
Yunus değil bunu diyen,
Kendiliğidir söyleyen,
Mutlak kâfir inanmayan,
Evvel ahir heman benim.
Yunus Emre (k.s)
Evvel Benim Ahir Benim
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı
