Ey yâ gönül açgıl gözün, fikrin yavlak uzatmagıl,
Bakgıl kendi dirliğine, kimse aybın gözetmegil.
Şöyle dirilgil halk ile, ölüceğiz söyleşeler,
Bâki dirlik budur canım, yavuz ad ile gitmegil.
Diler isen bu dünyayı ahirete değşiresin,
Dün-ü gün kılgıl tâatı, ayak uzatıp yatmagıl.
Gördün ki bir derviş gelir, yüz vur onun kademine,
Senden şey’ullah edicek, kaşın karagın çatmagıl.
Söylediğin keleciyi işittiğin gibi söyle,
Kend’özünden zeyreklenip birkaç söz dahi katmagıl.
Dünya çerb-ü şirindürür, Âdem gerektir yiyesi,
Kem nesneye tamah edip kösüp kömürüp yutmagıl.
Nefse uyup beş parmağın bir kezden iltme ağzına,
Kes birisin ver miskine, gerek ola unutmagıl.
Yunus kim öldürür seni, veren alır yine canı,
Yarın göresin sen onu, er nazarından gitmegil.
Yunus Emre (k.s)
Ey Yâ Gönül Açgıl Gözün
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı
