Hani bana sabr-u karar, senin sözünü dinleyem?
Hani bana akl-u bili, duyubanı seni sevem?
Hani bana havsala ki halimi bilmeyeler,
Hani bana zor-u kuvvet ki senin aşkına doyam.
Canım seni seveliden benim halim hale döner,
Hani bana usul-i din, ilmin edebin bekleyem.
İzzet-ü erkan eyi ad, aşk yoluna noksan durur,
Ben n’iderim iyi adı, çün terbiyet aşktan yerem.
Gerçek sana aşık isem, arlanmaklık n’emdir benim?
Şükrane canımı verem, ger melamet donun giyem.
Zühd-ü taat usul-i din aşk haddinden taşra durur,
Nisbet değildürür bana secde vü rükut’u kıyam.
Dost sureti gözgüdürür, bakan kendi yüzün görür,
Gelsin o kendüsüz gelen, ben razımı ona derem.
Can gözüyle bakar görür Yunus gözüyle gördüğün,
Yoksa yaban gözü ile kimesneye ne söyleyem?
Yunus Emre (k.s)
Hani Bana Sabr-u Karar
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı
