Keleci Bilen Kişinin şiiri, Yunus Emre Divânı
Keleci bilen kişinin,
Yüzünü ağ ede bir söz.
Sözü pişirip diyenin,
İşini sağ ede bir söz.
Söz ola kese savaşı,
Söz ola kestire başı.
Söz ola ağulu aşı,
Bal ile yağ ede bir söz.
Kelecilerin pişirgil,
Yaramazını şeşirgil.
Sözün us ile düşürgil,
Dimegil çağ ede bir söz.
Gel ahi ey şehriyari,
Sözümüzü dinle bari.
Hezar gevher ü dinarı,
Kara taprağ ede bir söz.
Kişi bile söz demini,
Demeye sözün kemini.
Bu cihan cehennemini,
Sekiz uçmağ ede bir söz.
Yürü yürü yolun ile,
Gafil olma bilin ile.
Key sakın ki dilin ile,
Canına dağ ede bir söz.
Yunus şimdi söz yatından,
Söyle sözü gayetinden.
Key sakın o şeh katından,
Seni ırağ ede bir söz.
Yunus Emre (k.s)
Keleci Bilen Kişinin
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı
