Sofuyum halk içinde,
Tesbih elimden gitmez.
Dilim marifet söyler,
Gönlüm hiç kabul etmez.
Boynumda icazetim,
Riya ile taatim.
Edişem ayrık yerde,
Gözüm yolum gözetmez.
Hoş dervişem sabrım yok,
Dilimde ezkarım çok.
Kulağımdan gireni,
Hergiz içim işitmez.
Görenler elim öper,
Tac ü hırkama bakar.
Şöyle sanırlar beni,
Zerrece günah etmez.
Dışımda ibadetim,
Sohbetim hoş taatim.
İç pazara gelince,
Bin yıllık ayyar etmez.
Dışım derviş, içim boş,
Dilim tatlı, sözüm hoş.
İlla ben ettiğimi,
Dinin değişen etmez.
Görenler sofu sanır,
Selam verir utanır
Anca iş koparaydım,
El erüben güç yetmez.
Söylersem marifeti,
Saluslanırım kati.
Miskinliğe dönmeğe,
Gönlümden kibir gitmez.
Yunus, eksikliğini,
Çalabına arzeyle.
Onun keremi çoktur,
Sen ettiğin o etmez.
Yunus Emre (k.s)
Sofuyum Halk İçinde
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı
