Dost Yüzünü Göreceğiz şiiri, Yunus Emre Divânı
Dost yüzünü göreceğiz, nice karar kılsın bu can,
Yağmaya verir o demde, yüz bin zahid din-ü iman.
Ta’na yoktur âşıklara her ne hale döner ise,
Ferman olamaz kendüye müşahedeye gark olan.
Can-u gönül fehm-ü akıl aşk mevcine gark olıcak,
Ne ile ansın o kişi, yazık müzd-ü assı ziyan.
Canında gözü yok kişi, görmeyesir dost yüzünü,
Gözsüz nice fehmeylesin ne rengedir işbu cihan.
Yüz bin melik-ü selatin dost yüzünü göreyidi,
Terk eyledi ten tertibin izzet-ü leşker hanüman.
Aşk nice bir harab ise velayeti arta durur,
Onun için ki dayima virandır genc-i nihan.
Aynel- yakıyn gören kişi ırmaz gözün dost yüzünden,
Nice görebilsin onu bu seviden taşra duran.
Yunus’a bu aşk kızgını komaz dilin tuta idi,
Âşıka maşuk razını dürüst diyemiye insan.
Yunus Emre (k.s)
zahid: zühd sahibi, şüpheli şeyleri bile terkederek günahtan kaçan, Allah korkusuyla dünya nimetlerinden el çeken (kimse) muttaki.
kendü: kendi.
kendüye: kendisine.
hanüman: ev bark, aile ocağı.
fehm: anlama, anlayış, iyiyi kötüden ayıran anlama kuvveti.
aynel yakıyn: gözle görerek bilmek.
Dost Yüzünü Göreceğiz
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı
