Dosttan Haber Geldi Bana şiiri, Yunus Emre Divânı
Dosttan haber geldi bana,
Durayım andan varayım.
Kurbanlığa bu canımı,
Vereyim andan varayım.
Şu bir iki arşın bezin,
Ne yeni var, ne yakası.
Kaftan edeyim eğnime,
Sarayım andan varayım.
Can alıcı hod geliser,
Emâneti ver deyiser.
Ben emâneti ıssına,
Vereyim andan varayım.
Gitti canım, kaldım öyle,
Nâcâr olup girdim yola.
Dostlar şâd olduğun bile,
Göreyim andan varayım.
Münker’le Nekir geliser,
Yer gök ün ile dolısar.
Ben bunlara cevâbını,
Vereyim andan varayım.
Yazdığım çok, günah öküş,
Yürür idim dünyada hoş.
Ettiklerimin hesabın,
Sorayım andan varayım.
Beslediğim nâzik teni,
Terk etmeyim derdim onu.
Kara toprağa ben onu,
Karayım andan varayım.
Ben bu ömür harmanını,
Derdim devşirdim uş yine.
Yunus aydır bu dükkânı,
Dereyim andan varayım.
Yunus Emre (k.s)
eğni: elbise, giyecek, üst baş, boy, endam.
hod: kendi.
naçar: çaresiz, elinden iş gelmeyen. mecbur kalmış olan.
şad: sevimli, neşeli.
uş: şimdi, işte, gibi
Dosttan Haber Geldi Bana
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı
