Girdim Aşkın Denizine

Girdim Aşkın Denizine şiiri, Yunus Emre Divânı

Girdim aşkın denizine,
Bahrılayın yüzer oldum.
Geştediben denizler,
Hızır’layın gezer oldum.

Cemalini gördüm düşte,
Çok aradım yazda, kışta,
Bulamadım dağda, taşta,
Denizleri süzer oldum.

Sordum deniz malikine,
Irak değil salığına.
Girdim gönül sınığına,
Gönülleri düzer oldum.

Viran gönlüm eyledim şar,
Bunculayın şar nerde var?
Haznesinden aldım gevher,
Dükkan yüzün bozar oldum.

Ben ol dükkan-dar kuluyum,
Gevherler ile doluyum.
Dost bağının bülbülüyüm,
Budaktab gül üzer oldum.

Ol budakta biter iman,
İman bitse, gider güman.
Dün gün isim budur heman,
Nefsime bir tatar oldum.

Canım bu tene gireli,
Nazarım yoktur altına.
Düştüm ayaklar altına,
Topraklayın tozar oldum.

Tenim toprak tozar yolca,
Nefsim iltir beni önce,
Gördüm nefsin burcu yüce,
Kazma aldım, kazar oldum.

Kaza kaza indim yere,
Gördüm nefsin yüzü kara,
Hümeti yok resul’lere,
Bentlerini bozar oldum.

Bu nefs ile dünya fani,
Bu dünyaya gelen hanı?
Aldattın ey dünya beni,
İşlerinden bezer oldum.

Yunus sordu girdi yola,
Kamu gurbetleri bile,
Kendi ciğerim kanıyla,
Vasf-ı halim yazar oldum.

Yunus Emre (k.s)