İşitin Ey Yarenler

İşitin ey yârenler,
Eve dervişler geldi.
Can sükrane verelim,
Eve dervişler geldi.

Her kim gördü yüzünü,
Unutur kend’özünü.
İlm-i batından öter,
Eve dervişler geldi.

Dervişler ucan kuşlar,
Deniz kenarın kışlar.
Zihî devletli başlar,
Eve dervişler geldi.

Dervişler gözü sulu,
Görenler olur deli.
Bâtını arştan ulu,
Eve dervişler geldi.

Seydi Balım elinden,
Şeker damlar dilinden.
Dost bahcesi yolundan,
Eve dervişler geldi.

Yunus kulun umutsuz,
Kimsesi yok yalınız.
Feda olsun canımız,
Eve dervişler geldi.

İşitin ey yârenler,
Kıymetli nesnedir aşk.
Değmelere bitinmez,
Hürmetli nesnedir aşk.

Hem cefadır hem safâ
Hamza’yı attı Kaf’a.
Aşk iledir Mustafa,
Devletli nesnedir aşk.

Dağa düşer kül eyler,
Gönüllere yol eyler,
Sultanları kul eyler,
Hikmetli nesnedir aşk.

Kime kim vurdu ok?
Gussa ile kaygu yok.
Feryad ile âhı çok,
Firkatli nesnedir aşk.

Denizleri kaynatır,
Mevce gelir oynatır.
Kayaları söyletir,
Kuvvetli nesnedir aşk.

Akılları şaşırır,
Deryalara düşürür.
Nice ciğer pişirir,
Key odlu nesnedir aşk.

Miskin Yunus n’eylesin?
Derdin kime söylesin?
Varsın dostu toylasın,
Lezzetli nesnedir aşk.

İşitin ey yarenler,
Aşk bir güneşe benzer.
Aşkı olmayan gönül,
Misal-i taşa benzer.

Taş gönülde ne biter?
Dilinde ağu tüter.
Nice yumşak söylese,
Sözü savaşa benzer.

Aşkı var, gönül yanar,
Yumuşar, muma döner.
Taş gönüller kararmış,
Sarp katı kışa benzer.

O sultan kapısında,
Hazreti tapısında.
Aşıkların yıldızı,
Her dem çavuşa benzer.

Geç Yunus endişeden,
Gerekse bu bişeden.
Ere aşk gerek önden,
Ondan dervişe benzer.

Yunus Emre (k.s)