Şiir

Kime Gönül Verir isem

Kime Gönül Verir isem

Kime gönül verir isem, benim ile yâr olmadı,
Hâlim bilip, derdim sorup, bana vefakâr olmadı.

Haktan meğer takdir idi, âşık oldu gönlüm sana,
Hiç kimseler bencileyin, aşka giriftâr olmadı.

Aşktan şikâyetim yoktur, kendi tâliimdendürür,
Kendi yolun aramayan âdem değil er olmalı.

Aşk bir ulu hilatdürür, bir niceye verir Çalap,
Bir niceler kaldı mahrum, aşktan haberdar olmadı.

Aşk bir ulu nazardurur, âşık canlar erenlerdir,
Aşka düşmeyen gönüller viran durur şar olmadı.

İbrahim’e Nemrud od’un, aşktır gülistan eden,
Aşktan nazar ericeğiz, gülzar oldu, nâr olmadı.

Hak yarattı göğü ol Ahmed’in dostluğuna,
Levlâk ona delil oldu, onsuz yer gök var olmadı.

Aşkta kahırlar çok olur, aşıklara gayret gerek,
Yunus âşık oldun ise, âşıklarda âr olmadı.

 
Yunus Emre (k.s)


Kime Gönül Verir isem

Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı

Bir Yorum Bırak