Kime ki dost gerek ise ben diyem ne kılasını,
Terk eyleye kend’özünü hiç anmaya n’olasını.
Resmidürür âşıkların dost yoluna kurban olmak,
Minnet tutar cümle âşık canını aşk alasını.
Her kim âşık olmadıysa, kurtulmadı mekr elinden,
Kamusundan aşk ayırır dünya ahret belasını.
Lâyık değildir değme can dost yoluna harc olmaya,
Ümit tutar cümle âşık dosta kurban olasını.
Dosttan yana giden kişi, kend’özünden geçmek gerek,
Dost yağmalar can şarını alıp gönül kalesini.
Dost yoluna gönülene geri dönmek olmayasır,
Bilme misin bu kamusu senden geri kalasını.
Sûret gözü ne göriserdür dost meclisi kandadur,
Can kulağıdır işiten bu âşıklar nâlesini.
Bu dünyada dosttan artık Yunus nesneyi sevmedi,
Bilmez misin gayretsize dost-u düşman gülesini.
Yunus Emre (k.s)
Kime ki Dost Gerek ise
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı
