O dost için ağlar isem,
Gözüm yaşını kim sile?
Ya bunca âh u zâr ile,
Bu gözyaşı becid gele.
Ey yârenler, ey kardaşlar,
Kime diyem ahvalimi?
Ya şu benim bu derdimin,
Dermânını kim ne bile.
Âlem derman olur ise,
Sensiz derman olmayısar.
Sensiz derman nice ola,
Çün gönülde dost sevile.
Ölüp sine girer isem,
Etim tenim çürümeye.
Ayrılmayam sevdiğimden,
Çün giderim sevgi ile.
Ahd-i sâbık denilmeden,
Henüz Elest buyrulmadan.
O ben idim, ben o idi,
Pes bu nicesi kesile.
Yârenlerim aydır bana,
Seni ne için görmedin.
Firkate düştü sûretim,
Bir menzilden bir menzile.
O dost ile benim işim,
Ölüp daha bitmeyiser.
Ben nice ola kim bite,
çün gönülde dost sevile
Yarın mahşer kopucağız,
Kamu kul nefsim deyiser.
Ben Yunus’u hiç anmayam,
Tapduğ’u getirem dile.
Yunus Emre (k.s)
