Seslendi ol müezzin, durdu kâmet eyledi,
Kâbe’ye döndü yüzün, hem de niyet eyledi.
Duyunca ehl-i îman, hurmet ile dinledi.
Sonra namaza durup, Rabbe kulluk eyledi.
Hazrete bağlı elim, Fâtiha okur dilim,
Belini büküp Hakk’a hoş rükûat eyledi.
Şu benim hâcetgâhım, Tûr dağı oldu meğer,
Mûsâ’layın bu gönlüm, hoş münâcât eyledi.
Bir sûret gördü gözüm, secdeye vardı yüzüm,
Yıkıldı tertiblerim, zühdümi mât eyledi.
Ne dua kılam, ne selâm, ne zikr ü tesbîh kılam,
Bu beş vakt namâzımı aşkın gâret eyledi.
Gör Yunus’u n’eyledi, hoş haberler söyledi,
Âşık idi maşûka dâd u sited eyledi.
Yunus Emre (k.s)
Sözlük:
gâret: Yağma, talan, çapul
gâret eylemek: yağmalamak, talan etmek
dâd u sited: alış veriş
hâcetgâh: dua yeri, ihtiyacm bildirildiği yer.
Seslendi Ol Müezzin Durdu Kâmet Eyledi
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı
